Ik ben Lia Smits, geboren en getogen in de randstad.
Van kinds af aan ben ik graag buiten. Liefst in een “buiten” met bergen en/of bossen en dan zo ongerept mogelijk. Bergen en bossen hebben een grote aantrekkingskracht op mij. Ik voel me er thuis, ik voel me er vrij en wegens het ontbreken van allerlei prikkels heb ik meer contact met mezelf. De stilte en de vrije ruimte in de ongerepte natuur hebben op mij als mens met een gevoelig zenuwstelsel een grote kalmerende invloed.
Van kinds af aan heb ik de behoefte om te bewegen. Al vroeg in haar leven wist ik dat ik wilde dansen. Na eerst een ander vak te hebben geleerd is zij gaan studeren aan de toenmalige Rotterdamse Dansacademie. Zij mocht zich na vijf jaar danspedagoge noemen en is in die functie aan de slag gegaan. Later heeft zij als danstherapeute in de GGZ gewerkt.
Op het mentale vlak heb ik een enorm proces doorgemaakt dat tot op vandaag nog steeds doorgaat. Na een heftige persoonlijke crisis ben ik me(nog meer) gaan verdiepen in persoonlijke ontwikkeling. De nieuwsgierigheid naar mijn drijfveren is een doorgaande beweging, letterlijk en figuurlijk. Een belangrijk thema in mijn leven is “echtheid”. Daarmee bedoel ik ongekunsteld, oorspronkelijk, van nature.
Zo heb ik liever een vers geplukt veldboeket dan een opgemaakt boeket van de bloemist; liever een ongerept bos dan een mooi aangelegd park; liever een documentaire dan een film; liever non-fictie leesvoer dan fictie; liever emoties dan maskers. Daarbij hoort ook dat ik van eenvoud houd en dat ik niets heb met “spullen”. Liever zit ik goed in mijn vel dan dat ik omringd ben met allerlei handige- of must have dingen of een kast vol kleren. Ik weet dat ik daar niet gelukkig van word.
Het best beschrijf ik mijn leven als één grote bewustwordings reis. Het feit dat ik gevoelig ben voor prikkels heeft me doen inzien dat het van wezenlijk belang is om me bewust te zijn van wat zich binnen in mij afspeelt. Alleen dan kan ik zo goed mogelijk afstemmen op mijn behoeften en zorg dragen voor mezelf.
