In mijn blog schrijf ik over mijn wandelorganisatie en over de gevolgen van vroegkinderlijke ervaringen die mijn levenskwaliteit beïnvloed hebben.
Op het eerste gezicht hebben die twee onderwerpen niets met elkaar te maken. Maar als je verder kijkt……
Tijdens mijn eerste wandelgroepsreis in 2007 gebeurde er van alles in mijzelf. Zo wie zo was ik blij met mijn eigen tentje. Want luchtbed aan luchtbed slapen met een vreemde….. vergeet het maar. En dan de behoefte van mensen om te praten. Maakt niet uit waarover als het maar niet stil wordt. En juist daaraan bleek ik behoefte te hebben. Om in mijn eigen bubbel op mijn eigen manier te kunnen ervaren. Zo waren er nog enkele situaties die mij triggerden in die reis. “Dit moet anders kunnen” dacht ik en heb de daad bij het woord gevoegd. Dit was de start van mijn eigen wandelorganisatie waarin de focus ligt op aandacht, tijd en ruimte voor jezelf.
Wat betreft het tweede onderwerp had ik mijn leven lang al het idee dat er iets niet klopte maar ik kon er niet de vinger op leggen.
Na een lange zoektocht heb ik ontdekt hoe oorzaak en gevolg in elkaar staken. En ging ik begrijpen dat ik als reactie daarop vele overlevingsstrategieën heb ontwikkeld. Lange tijd was dat effectief totdat een (doods)angst totaal bezit van mij nam.
Enkele jaren geleden maakte ik kennis met IZR, een trauma sensitieve verwerkingsmethode. Uniek in deze methodiek is dat gewerkt wordt vanuit een verlangen en dat een vaststaand concept ontbreekt. Voor mij een verademing!
Wat beide items gemeen hebben is het ontwikkelen van bewustzijn. Vergroten van bewustzijn leidt tot een leven vanuit eigen keuzes met als gevolg meer vrijheid.
Ik voel een grote gedrevenheid om met mijn wandelorganisatie gewaarwording te faciliteren. Met het schrijven van mijn eigen ervaringen onderbouw ik mijn betrokkenheid bij dit onderwerp.
En oh ja, ik ben uiterst nieuwsgierig of een wandeltrektocht een meerwaarde heeft voor mensen uit het bedrijfsleven. Gaan jullie mee op wandelavontuur?
