Ooit ben ik aan een proces begonnen. Noodgedwongen omdat mijn angst onverenigbaar was met het leven. De angst om te verdwijnen omdat ik niet bedoeld was te bestaan.
Vele interventies heb ik doorlopen, zowel evidence based methodieken als behandelwijzen die niet wetenschappelijk onderbouwd zijn. De meeste waren gebaseerd op de “problemen oplossen” met behulp van het hoofd of te wel met het verstand. Of alleen het symptoom stond op de voorgrond. Ergens wist ik wel dat ik hiermee niet verder kwam. Al die woorden kwamen gewoon niet bij mij binnen.
Totdat ik in een boek iets las over het ontstaan van chronisch trauma. Daarmee bedoel ik ervaringen van lang geleden die ertoe hebben geleid dat ik een zelfbeeld heb gecreëerd op basis van de overtuigingen van anderen, te beginnen in mijn gezin van herkomst. Ik heb vooral mee gekregen dat ik er niet toe deed en dat is mild uitgedrukt. Daar ben ik in gaan geloven en naar gaan leven. En intuïtief wist ik wel dat mijn kwaliteit van leven voor een groot deel daardoor bepaald werd. In feite leefde ik niet mijn eigen leven.
De ommekeer begon toen ik contact heb gezocht met de mensen van @IntraFlektie. Zij werken met de IoPT methode.* Heel kort door de bocht omschrijf ik dit als het herkenbaar en met name voelbaar maken van de aangenomen onwaarheden en de destructieve gevolgen daarvan. Overigens niet te verwarren met het herbeleven van de trauma’s!!!
Ik ervaar dit proces als indringend, verhelderend, pijnlijk, hoopgevend en bevrijdend.
Op een totaal onverwacht moment, nog niet zo lang geleden kwam vanuit mijn diepste binnenwereld de boodschap; “ik ben klaar met mijn oude patronen”.
En ik ben klaar voor het erkennen en beleven van mijn bestaansrecht. In al haar diversiteit en complexiteit. Ik heb een begin gemaakt met het waarmaken van mijn grote verlangen: leven vanuit MIJN zelfgevoel.
*IoPT werkt met het opstellen van het verlangen.
