Het is iedere ochtend weer een heerlijke belevenis: ontwaken midden in een overweldigend berglandschap. Je ritst je tent open en er is stilte om je heen. De natuur straalt één en al helderheid uit en je ademt diep de schone berglucht in. Een nieuwe wandeldag is aangebroken.
Terwijl jij je opfrist zorgen de begeleiders dat het ontbijt klaar staat. Wat een luxe om zomaar aan te schuiven en in alle rust te ontbijten! En ja, de afwas wordt ook voor je gedaan.
Als vanzelf komt iedereen na het ontbijt in actie om zich klaar te maken voor de wandeling. Tent afbreken, de spullen voor op het muildier ordenen en je dagrugzakje inpakken. Je hebt weinig nodig onderweg dus je loopt lekker licht. Dan nog een flinke laag zonnebrandcrème aanbrengen en je waterfles vullen. We kunnen gaan: yallah, yallah.
De begeleiders nemen de route die voor de muildieren het meest geschikt is. Wij lopen met de wandelbegeleider een meer avontuurlijke route, geitenpaadjes, dwars door kleine akkertjes, langs rivieroevers, door velden met hoge rietstengels, soms wat klauteren over grote stenen en soms helemaal off-road over stenig terrein. Je merkt dat je in beslag genomen wordt door het landschap, gedachten vallen stil en je lijf doet waar het goed in is, bewegen. En de tijd? Die kun je vergeten en geloof me, dat gaat vanzelf.
Onverwacht zien we op een schaduwrijke plek de begeleiders terug. “Thee Maroc of gewone thee”, is hun eerste vraag. Tegen de verwachting in smaakt Marokkaanse thee na een wandeling vaak beter. Ondertussen lekker de schoenen uit en neerploffen op een mat. Na de thee en de versbereide lunch is het tijd om uit te rusten. Steevast doen de mannen een dutje. Je kunt hun voorbeeld volgen of je eigen plan trekken.
De muildieren worden voor de laatste keer die dag bepakt en we gaan weer in de benen naar het volgende bivak. Daar aangekomen liggen de matten klaar, de thee is gezet en de koekjes liggen op de schaal. Voor vandaag zijn we klaar met wandelen. De beloning is een voldaan gevoel en na alle inspanningen is het tijd voor iets anders. De begeleiders helpen je om de tent op te zetten, zo gepiept met wat hulp. Totdat Hossaine roept: “la soupe” is de tijd voor jou. Wat een genot om daar midden in die ruige natuur ongestoord je eigen gang te kunnen gaan.
Het is inmiddels donker, echt donker als er weinig of geen maan is. In de kooktent worden de kaarsen aangestoken en wordt de avondmaaltijd opgediend. Buiten heerst er een onwaarschijnlijke stilte, een rust zoals wij die niet meer kennen. Rozig van de buitenlucht, het wandelen en het eten zoek je je tent op. Maar voordat je in je slaapzak kruipt is er nog één ding de moeite waard om te doen: kijk naar boven en vergaap je aan de schitterende sterrenhemel.
Voel je het kriebelen in je buik terwijl je dit verslag leest?
Wil jij daar zelf wandelen en je eigen avontuur beleven?
Neem vrijblijvend contact met me op via de contactpagina. Inschrijven voor je favoriete wandeltocht doe je via de websitepagina van de desbetreffende reis.
Zonnige groet,
Lia Smits.
