Wakker worden in een oase van stilte. Midden in een oeroud landschap waar het lijkt of de tijd heeft stil gestaan.
Wat is heerlijker dan ontbijten in de warme zon en alle tijd hebben.
Als de begeleiders gaan opruimen is het voor ons ook tijd om in actie te komen, we zijn hier tenslotte om te wandelen. Het kamp wordt opgebroken en de muildieren worden bepakt met de grote bagage. Jij neemt in je dag rugzak alleen wat kleine spulletjes mee zoals water, toiletpapier en zakjes, zonnebrandcrème en eventueel een fleece en/of regenkleding.
We zwaaien de muildieren met hun begeleiders uit. Zij lopen een andere route om eerder op de lunchplek te zijn om voor ons te koken. Wij gaan op pad met de wandelbegeleider Hossaine die het gebied op zijn duimpje kent. Het wandeltempo is recreatief met regelmatig een kleine pauze om te drinken of om te luisteren wat Hossaine te vertellen heeft over het landschap. Dit onthaasten is precies het doel van de reis.
Het Saghro gebergte ligt in zuidoost Marokko en is van oorsprong vulkanisch. Het is een onherbergzaam gebied waar in de winterperiode de nomaden met hun kuddes hun tenten opslaan. Dit gebied ligt vlakbij het begin van de Sahara dat het klimaat gunstig beïnvloedt. Ook houdt het zwarte gesteente de warmte lang vast. De stilte is weldadig en het berglandschap imposant.
Geen wandeldag in dit ruige gebeid is hetzelfde. We lopen door bergachtig gebied met kleine geitenpaadjes, soms is er helemaal geen pad of moeten we klauteren over kleine en grotere rotsblokken. De helpende hand van Hossaine is af en toe wel even prettig.
Daar waar water is bloeien oleanders en vruchtbomen. We wandelen door diverse gorges (kloven) met aan weerszijden hoge rotswanden waar de geiten met verbazingwekkend gemak hun kostje bij elkaar grazen.
Dan zien we ergens in het landschap de muildieren staan. Dit betekent dat we aangekomen zijn bij de lunchplek. De begeleiders zijn druk in de weer met koken en wij kunnen neerploffen op de kussens. Eerst natuurlijk thee. Daarna een heerlijke verse lunch en dan is het tijd voor een lange middagpauze. Je pakt een matras of een deken, zoekt een fijn plekje uit en maakt het je gemakkelijk. Lezen, dutten, schrijven, met je voeten in het water, gewoon waar je zin in hebt.
Je merkt vanzelf dat de mannen weer in beweging komen en het tijd is om verder te gaan. Had ik al verteld dat je je horloge niet nodig hebt tijdens de tocht?
Het tweede gedeelte van de route brengt ons bij het volgende bivak. Dat kan een wandeling zijn van een uur en soms ook langer. Vaak wordt me gevraagd hoeveel kilometer we lopen. Dat weet ik niet, we zijn gewoon een hele dag op ons gemak aan de wandel.
Aangekomen bij het nieuwe bivak staat de thee klaar. Elk bivak heeft zijn eigen charme, dat is het leuke van een trektocht. Je weet nooit waar je de volgende dag je tent op zal zetten. Na de thee met koekjes zetten we met hulp van de begeleiders de tenten op. Iedere deelnemer heeft de luxe van een eigen tent. Juist in een groepsreis is het heel fijn om wat privacy te hebben.
De dagelijkse douche bestaat uit een teiltje warm water dat je meeneemt in je tent. Soms is er water in de buurt waar je wat uitgebreider kunt badderen. Deze primitieve bedrijvigheden horen er allemaal bij en het went verrassend snel.
